Beeldhouwen wordt al duizenden jaren gebruikt als een vorm van menselijke expressie. De realisatie van een werk in 3-dimensies biedt rijke mogelijkheden en is een krachtige, zeer therapeutische activiteit waarbij zowel acute bewuste besluitvorming als een enigszins onbewuste, bevrijdende evenwichtsoefening komt kijken. Alleen werken aan een idee en het object achter gesloten deuren maken constructieve overpeinzingen mogelijk, maar (in de latere stadia van de productie) maakt de discipline een meer open gesprek mogelijk met ambachtslieden en specialisten over hoe een vorm het best kan worden verfijnd en voltooid. Er is een gezonde behoefte om alles te verantwoorden en in vraag te stellen over waarom je je kunstwerk maakt en tot stand brengt. Als je dat niet kunt, hoe kan een kunstenaar dan verwachten het respect en het mecenaat van zijn publiek te verdienen.